Fâni âciz ve fakir insan şu kısacık ömründe kendisine ihsan edilen sonsuz nimetlere karşı nasıl şükür edebilir?

İnsan sonsuz nimetlere ancak sonsuz niyetlerle şükredebilir. Meselâ, fakir bir adam bir sultanın huzuruna girdiğinde getirdiği hediyesini ona takdim ederken bakar ki, zengin bazı zatlar çok değerli hediyelerle oraya gelmişler. Gönlünden benim getirdiğim bu hediyenin ne değeri var ki diye geçerken, aslında sultanın servetçe o hediyelere hiçbir ihtiyacı olmadığı aklına gelir. Der ki, “Ey sultanım eğer benim elimden gelseydi bütün bu hediyeleri sana ben getirirdim. Çünkü sen bunların hepsine ve daha fazlasına layıksın.” İşte bu misal gibi, kul Cenab-ı Hakk’a ibadet ederken bütün varlıkların yaptıkları şükür ve ibadetleri kendi yapmış gibi niyet ederek Allah’a takdim edebilir. Böylelikle büyük ve umumi bir şükür yapmış olur. Namazdaki Fatiha ve Tahiyyat’ta bu manalar vardır.
(Bkz. Sözler, 24. Söz)