Bediüzzaman hazetleri “Hâlık-ı Rahman-ı Rahim’in ilminde, meşhudunda, malûmunda baki kalmaklığın senin bekan için kâfidir.” diyor. Allah'ın ilminde malumatında baki kalmaklığın bize ne faidesi var. Zira vücud-u haricimiz yaratılmadan öncede Allah'ın ilminde yine var idik, ama kendimizden haberimiz yoktu. Varlığımızı vücud-u haricimiz yaratıldıktan sonra anladık. Üstadımızın bu ifadelerini nasıl anlamalıyız?

Yani tamamen yok olmayacağız. Bizimle birlikte diğer varlıklar da fena-yı mutlaka gitmeyecekler. Kişi buna inanırsa rahat ve huzur bulur. Kişiye imanın verdiği güzel ve hoş neticeden bahsediyor. Bu demek oluyor ki tamamen yok olmak demek olan adem-i mutlak yoktur. Bir şekilde beka vardır. Beka aleminde inşaallah kavuşmak vardır.

Kişi bunlara inanmazsa, bu huzurdan mahrum olmakla birlikte kendi düşüncesinde yok olmak gibi bir azap olacaktır. Sevdiği diğer varlıklara kavuşmak ta yoktur. Ebedi cehennem vardır.